Nur Sürer’in Zorlu Çocukluk Anıları

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Nur Sürer’in Çocukluk Anıları

ANNEMİN OKUMASI YAZMASI YOKTU AMA CESUR BİR KADINDI, ALKIŞLANACAK BİR ANNEYDİ

– Babasız büyüyen bir çocuk olarak, hayatımda sık sık ‘Keşke babam olsaydı’ diye düşündüm. Yoksulluğun izleri, insanın ruhunda derin izler bırakır ve bu izler geçmez. Okulda bazı zengin insanlar gelip, kıyafetler getirip, büyük de olsa ‘Tamam oldu bu’ diyerek üstümüze atarlardı. Annem, hayat mücadelesi veren bir kadındı; babam ise çalışmazdı. Ben ilkokula başladığım yıl, hayatımızdan çıkıp gitti. Dört kardeş ve annemle birlikte zor bir yaşam sürdürdük. Annemin okuma yazması yoktu ama dördümüzü de büyütmekteki cesareti ve kararlılığı, gerçekten takdire şayan bir durumdu. O, alkışlanacak bir anneydi…

YOKSUL BİR AİLEDEN GELİYORDUM

– Yoksul bir ailede büyüdüm. Şimdi geriye dönüp baktığımda, evet yoksulduk ama o dönemler daha neşeliydik. Muzun tadını bilmeyen biri olarak, o kadar zor bir çocukluk geçirdim ki. Çocuk Esirgeme Kurumu’ndaki çocukların gittiği bir okulda ilkokul eğitimimi aldım…

– OKULDA İSMİM FAKİRLER LİSTESİNDEYDİ

Okulda benim adım, fakirler listesindeydi. Kardeşlerim de aynı durumu yaşıyordu; hepimiz bu listeye dahildik. Ben her zaman biraz çıkıntı bir çocuk oldum; ‘Neden bu yardımlar bize yapılıyor?’ diye sormayı da denemişimdir. Neden beni seçtiler diye düşünmekten kendimi alamazdım. Öfkeli değildim, ama farklı bir çocuk olmaktan dolayı içimde bir huzursuzluk vardı. Dört kardeşiz. En küçük erkek kardeşimi kaybettik. Ablam 77 yaşında ve onun hayat hikayesi de ilginç. 16 yaşında evlenip, kocaya kaçtı. Belki evdeki sıkıntılardan kurtulmanın bir yolu olarak gördü o evliliği. Ablamın bir kızı ve bir oğlu var; ne yazık ki, oğlunu çok genç yaşta bir trafik kazasında kaybettik. Benim bir küçük kız kardeşim daha var. Ablam çocuk işçi olarak çalıştı; ilkokulu bitirmeden 3. sınıftan ayrılıp, ip fabrikasında işe girdi.

Kaynak: Hürriyet